Geschiedenis van de Engelse Bulldog

De Engelse bulldog is een dogachtige, hij heeft daar alle kenmerken van. hij stamt af van grote zware gevechtshonden, die door de eeuwen heen door de Kelten, Noormannen en Saksen meegebracht werden, naar West Europa. Zelfs Romeinse invallers hadden het over de geweldige gevechtshonden die de Britten bezaten. Er waren zowel grote als kleine exemplaren. We weten dat hele bevolkingsgroepen zich wreed vermaakten met dierengevechten, ook in Nederland. Maar Engeland had de grootste populariteit. Al vanaf begin dertiende eeuw was "Bullbuiting" en "Bullrunning" zeer geliefd, maar eigenlijk te wreed om op te schrijven.

Het ging als volgt:
De stier werd vastgebonden aan een paal, met lange ketting zodat hij zich in een grote cirkel kon bewegen om toch al zijn krachten te ontplooien. De hond werd aangeleerd de stier zo laag mogelijk bij de kop te benaderen, hem in z'n gevoelige neus of lippen te bijten, om daarna nooit meer los te laten, wat er ook gebeurde. een "goede" Bulldog liet zich desnoods dood schudden, vertrappen onder de hoeven, of in stukken snijden door z'n baas, maar los laten deed hij nooit.
De stier moest door het enorme bloedverlies en vermoeidheid opgeven, waarna hij geslacht werd. Zijn vlees zou door dit ophitsende gevecht malser en smakelijker zijn. Elke zichzelf respecterend dorp of stad had z'n eigen zogenaamde "bullring". Er moeten dus vele Bulldoggen bestaan hebben want het aantal doden en gekwetste tijdens z'n gevecht was heel groot. In 1835 werd dit soort vermaak door het Engelse Parlement bij wet verboden. De interesse in de Bulldog verdween geheel. Zijn commerciele waarde was nul geworden. De meeste werden afgemaakt, verbasterd of gekruist met Terriers. Waaruit de huidige BullTerrier afstamt. Enkele liefhebbers hebben het ras gered. Zij begrepen dat de weinige vechtjassen van Bulldoggen, die nog over waren een zachtmoediger karakter moesten aanfokken, maar daarbij werd zijn uiterlijk grimmiger.

De eerste rasclub in Engeland was de Bulldogclub, met de eerste standaard ooit opgesteld van een hondenras. "De bulldog standaard" In deze standaard staat letterlijk dat de Bulldog de nationale hond is van Engeland en zich absoluut identificeert met "Old England" "Alles is nog altijd in functie voor een gevecht met de stier.
Laag van bouw, met als doel, de stier met neerwaarts gebogen hoofd, over de hond heen zou stoten, waardoor kans op verwonding aanzienlijk minder was. Zwaarder in het voorhand dan in het achterhand, zodat wanneer hij zich in de stier vastgebeten had, het zwaartepunt het dichtst bij de kop zou zitten en de hond minder gemakkelijk door gebruikmaking van de middelpuntvliedende kracht was los te schudden. Breed in front, waardoor een grotere stabiliteit werd verkregen.
De achterbenen langer dan de kortere voorbenen, teven de "Roach-back"(oplopende rug) waarmee de sprongkracht werd vergroot, zodat de hond zich kon vasthouden in de neus van de stier. Ruime huid met veel plooien, zodat kans op beschadiging van inwendige organen tot minimum werd beperkt, bij aanraking met horens van de stier. De neusplooi had tot dienst het overtollige bloed van de stier af te voeren. "Lay-back"(terug liggende neus) zodat de hond kon blijven ademen, terwijl hij de stier stevig vast had in het zachte vlees. "Turn-up"(opgebogen onderkaak) met als functie een steviger "Beet" in de stier te krijgen, zodat bij het afschudden de wond groter werd en de stier uiteindelijk zou sterven door het vele bloedverlies. Karakter, waarschijnlijk ontleed aan de mysterieuze Talbot, de grote moed, vastberadenheid en hoge pijngrens, nodig om het gevecht met de stier aan te gaan, met soms een fatale afloop voor de hond Alleen Engeland heeft als enige de mogelijkheid om de rasstandaard te wijzigen.

Zou heden de Bulldog nog gebruikt kunnen worden voor zijn oorspronkelijke werk? Nee, deze vechthond is een echte huishond geworden met z'n enig zins burgerlijke aard en bovenal trouwe karakter.

Terug naar boven